Onlangs was oprichter en eigenaar van Kikkerland Jan van der Lande te zien in FD Persoonlijk!

Bekijk het vertaalde verhaal hieronder.

De man achter Kikkerland: 'Onze spullen maken mensen blij'

Geschreven door Monique van de Sande

Jan van der Lande is 65 jaar oud en staat nog steeds met beide voeten in zijn bedrijf Kikkerland, dat in New York al tientallen jaren met Nederlands pragmatisme cadeaus ontwerpt.

Jan van der Lande houdt van fietsen. Dit veranderde niet toen hij begin jaren tachtig na zijn studie milieukunde aan de Rijks Hogere Landbouwschool Groningen naar New York City verhuisde. Het was dan ook logisch dat hij een paar jaar later vanaf zijn woonboot aan de Hudson door Manhattan fietste om als tussenpersoon voor producenten in Nederland diverse bestellingen bij klanten af ​​te leveren. Het was een hobby omdat zijn baan als ingenieur bij de overheid van New York City hem niet genoeg voldoening gaf. "Ik was 27 en wist al precies hoe mijn leven er tot mijn pensioen uit zou zien, dat was niets voor mij."

Fotografie: Roger Neve voor het FD

Van der Lande specialiseerde zich in de loop van de tijd in designerproducten, zoals die van Rob Dashorst, Chris Koens en Hella Jongerius, en huurde een kleine kelder als opslagruimte. De doorbraak kwam toen hij besloot de producten niet alleen te verkopen, maar ze ook zelf te gaan produceren. Kikkerland Design is inmiddels wereldwijd een grote speler op het gebied van gadgets en cadeauartikelen. Kenmerkend voor deze status is de locatie van het hoofdkantoor in een brownstone in neorenaissancestijl in de trendy wijk SoHo. Daarnaast zijn er kantoren in Rotterdam en Hong Kong, evenals een uitgebreid netwerk van circa tweehonderd agenten en distributeurs in Europa, Azië en de Verenigde Staten.

Accent uit Twente

Van der Lande vierde in 2022 het 30-jarig jubileum van zijn bedrijf en heeft het gehaald in New York (En als je het daar haalt...). Hij ziet zichzelf passen in de Amerikaanse stijl: "Amerikanen gooien hun hoed over de muur en rennen er dan achteraan. Wij doen hetzelfde: we proberen veel en dan blijft er altijd iets hangen." Toch past hij perfect in het beeld van de oer-Nederlander die de naam Kikkerland oproept: geen snelle prater met een gladde tong, maar een nuchtere Deventenaar met neiging tot understatement en een accent dat naar Twents neigt. Hij woont nog steeds (oké, meestal) op een woonboot en fietst natuurlijk naar zijn werk: 45 minuten heen en terug. Regen of zonneschijn.

Van der Lande doet er alles aan om medewerkers te behouden: sommige medewerkers werken al 25 jaar bij hem  Fotografie: Roger Neve voor het FD

Willem Alexander

Ondanks de chique façade is de sfeer op de werkvloer – een open kantoorruimte met zo’n twintig van de veertig medewerkers, waaronder zijn oudste zoon – ronduit gezellig. “Ik ben een Nederlandse baas”, zegt hij. “Minder streng dan veel Amerikanen. Ik kijk niet echt op de klok. Er werken hier veel creatievelingen die vaak slordig zijn en af ​​en toe te laat komen. En dan? Het eindresultaat telt. Sinds de pandemie mag iedereen werken vanuit twee dagen in de week thuis, dus je kunt het niet eens controleren. Voor de rest zitten we sowieso zo'n acht uur samen op een hok, dus ik wil het voor iedereen aangenaam maken. Daarom lunchen we regelmatig samen en Elke vrijdag heb ik happy hour. En als iemand jarig is, neem ik hem of haar mee uit eten."

Geen wonder dat hij goede werknemers kan behouden. Verschillende medewerkers, zoals ontwerper Pieter Woudt – ook een Nederlander trouwens – werken al ruim 25 jaar voor Kikkerland.

We zitten in de glazen vergaderruimte, met overal grappige Kikkerland-ontwerpen. Uiteraard de Critter, de opwindbare 'bug' op dunne metalen pootjes, die aan de basis lag van het grote succes en nog steeds een bestseller is. Bijna net zo klassiek zijn de bekende Solar Queens: beeldjes van wijlen koningin Elizabeth met een handtas met een zonnecel die, eenmaal opgeladen, stroom levert om haar hand te laten zwaaien. Na haar overlijden gingen ze volgens Van der Lande als warme broodjes over de toonbank. 'Verschillende leden van het Britse koningshuis hadden de complete serie sowieso al in huis.' Voor de oneerbiedige mensen staan ​​er naast de Koninginnen een paar Zonnepausen, en kijk: een miniatuur Willem-Alexander in een Marine-uniform, ook met een zwaaiende hand. 'Een grapje van ontwerper Chris Collicott – die versie is nooit in omloop gebracht.'

Alles wat je maakt ziet er grappig en vrolijk uit. Is humor een criterium? "Nou, niet de eerste", antwoordt hij. "We bestaan ​​dankzij onze klanten, dus de kern van de zaak is: aan wie kunnen we het verkopen? Elk product moet origineel zijn. Maar we weten natuurlijk dat klanten ons leuk vinden omdat we niet zo serieus zijn, dus we probeer dingen aantrekkelijk te maken." Hij wijst naar een klein plastic doosje dat op een citroen lijkt. "Je ziet vaak koelkastverfrissers, maar die van ons hebben een timer, zodat je weet wanneer je het actieve ingrediënt moet vervangen, in dit geval baking soda. En we hebben het deze vorm gegeven, zodat je meteen de link legt met versheid."

Doelgroepen en trends, dat is waar Kikkerland voor staat. Van der Lande betaalt dan ook graag het dure abonnement op de rapporten van voorspeller WSNG. Al ziet hij wel enkele trends met het blote oog opkomen, zoals de wellness-rage die volgde op de coronapandemie. 'Na zo'n periode van onzekerheid en isolement zoeken mensen naar geruststelling en troost, en het liefst ook naar iets dat ze met anderen kunnen delen. Wij proberen daar nieuwe dingen omheen te bedenken.' 'We' verwijst naar zijn vaste team van industrieel ontwerpers en naar hemzelf. Ze komen wekelijks bijeen. 'Dan beoordeel ik de ontwerpen en dan is het ja of nee. Vaak een ja overigens, want sinds de pandemie maken we minder nieuwe producten per jaar, maar nog steeds zo’n 120.’

Bij Kikkerland draait alles om doelgroepen en trends. Van der Lande betaalt graag voor het dure abonnement op de WSNG-forecasterrapporten. Hij ziet met het blote oog een aantal trends aankomen, zoals de wellness-rage die volgde op de pandemie van het coronavirus. "Na een periode van onzekerheid en isolatie zoeken mensen naar geruststelling en troost, en het liefst iets dat ze met anderen kunnen delen. Daar proberen we nieuwe dingen rond te bedenken." "We" verwijst naar zijn team van industrieel ontwerpers en hemzelf. Ze komen wekelijks bijeen. “Dan doorloop ik de ontwerpen en dan is het ja of nee. Vaak wel ja, want sinds de pandemie maken we minder nieuwe producten per jaar, maar nog steeds zo’n 120.”

Fotografie: Roger Neve voor het FD

Jij beslist? 'Altijd.' Met een vleugje ironie in zijn blik: 'Als het niet goed verkoopt, is het in ieder geval mijn eigen schuld.' Hij wil wel een voorbeeld geven: 'Een tas in de vorm van een pistool, aansluitend bij de schedeltrend. Toen er nog een paar schietincidenten plaatsvonden, bleek dat niet zo’n goed idee. Soms zijn we ook te vroeg, zoals bij de comeback van de Memphis-stijl. We zagen het in 2020 al op beurzen in Europa, maar mensen hier in de VS hadden zoiets van: hè, Memphis Tennessee? We hebben dus niets opnieuw besteld en een jaar later werd het ineens een grote hit. Dan denk je toch: shit!'

Van der Lande legt uit dat de markt op het eerste gezicht een piramide is, met dure items bovenaan voor trendsetters. Als ze goedkoper worden, wordt de markt groter. 'Maar uiteindelijk wordt het een diamant: dingen worden goedkoper en de vraag neemt af.' Met Kikkerland probeert hij in de brede sector te zitten. Dat is niet eenvoudig, want als een product op beurzen wordt gepresenteerd, moeten distributeurs hun bestellingen binnen maximaal zes weken ontvangen. 'Alles moet al besteld worden, terwijl het hele productieproces drie tot zes maanden duurt, soms wel twee jaar', legt hij uit. 'Eerst een prototype maken met onze 3D-printer, daarna mallen laten maken in China, enzovoort, tot aan het ontwerpen en vervaardigen van de verpakking. We moeten enorm vooruit denken en risico’s inschatten. Ondertussen hebben we wel één gouden regel: als we te modieus willen zijn, zullen we zeker falen.'

Persoonlijk

Jan van der Lande is al 31 jaar gelukkig getrouwd met zijn vrouw Kazumi, die oorspronkelijk uit Japan komt. Ze hebben drie kinderen: zoon Daisuke (30), dochter Naomi (28) en zoon Ken (21). Daisuke is marketingdirecteur bij Kikkerland.

Ondernemende familie

Het is niet verwonderlijk dat Van der Lande in het bedrijfsleven terecht is gekomen, aangezien hij uit een ondernemersfamilie komt. Zijn betovergrootvader, een molenaar, schakelde over van het malen van graan naar lijnzaad en schafte een ultramoderne stoommachine aan. De lijnzaadolie werd verkocht aan de verfindustrie en later gebruikt voor de productie van farmaceutische producten. Zijn grootvader bouwde het bedrijf uit tot een conglomeraat met twintig fabrieken en 20.000 medewerkers onder de naam Nori Van der Lande. "Kent u Norit?" vraagt ​​Van der Lande. “Daar kwam het vandaan. Helaas overleed mijn grootvader vroeg, op 52-jarige leeftijd. Zijn negen broers en zussen trokken toen de hele zaak uit elkaar en het gezin ging uit elkaar.” Zijn vader begon een heel ander bedrijf: hij verkocht koelgas voor grote slagerijen, schepen en koelmachines.

Van der Lande ziet zijn pad door de Rijks Hogere Landbouwschool niet als tijdverspilling. "Het was een brede opleiding, compleet met mechanica en boekhouding." Lachend zegt hij: "Dus ik ben best handig, en ik ben heel goed in wiskunde."

Toch zit de zorg voor het milieu ook ergens in uw systeem. Hoe kijk jij aan tegen de huidige trend van opruimen? “Ik denk dat het vooral de millennials waren die klaar waren met de consumptiemaatschappij. Generatie Z, die na hen komt, denkt: wij zullen degenen zijn die hieronder lijden. Zij kunnen geen huis kopen en de huurprijzen zijn te hoog. Dat verandert je kijk op materiële bezittingen. Al is rommel zeker een probleem. De CEO van Ikea vroeg zich zelfs hardop af waarom hij nog steeds nieuwe kasten ontwierp: ‘Hoeveel kasten heeft een mens nodig?’ Maar wij zitten in de cadeau-industrie en verkopen mooie kleine dingen waar mensen blij van worden. Een klein sprankje vreugde. Zelfs als je straatarm bent, wil je je kind of goede vriend toch een klein cadeautje geven op zijn of haar verjaardag. Dat gaat nooit meer weg."

Je produceert voornamelijk in China. Gezien de gespannen politieke situatie lijkt dat niet zonder risico. Van der Lande knikt. "Dat risico bestaat al jaren. Sinds de problemen met de toeleveringsketen tijdens de pandemie maken we steeds vaker houten producten in Vietnam en metaalproducten in India. Maar voor veel kleine producten die we verkopen is er eigenlijk geen vervanging. De Chinezen zijn daar gewoon heel goed in, met hun geautomatiseerde productiesystemen. Nog afgezien van het feit dat het elders drie keer zo duur is." Met een strak gezicht: "Dus als China Taiwan aanvalt en er een handelsembargo komt, kan dat het einde van Kikkerland betekenen."

Nog een goede reden om te hopen dat dit niet gebeurt. Kun jij trouwens je handen schoon houden? “Absoluut. Alle fabrieken die onze producten vervaardigen moeten zeer strenge officiële audits ondergaan, wat betekent dat ze moeten voldoen aan de lokale regels op het gebied van arbeidsomstandigheden en veiligheid. Zo werken we niet samen met fabrieken in Xinjiang, waar Oeigoeren op grote schaal worden onderdrukt. schaal. Mensen van ons kantoor in Hong Kong bezoeken ook regelmatig alle fabrieken. China blijft een dictatuur, maar ik moet zeggen dat de levens- en arbeidsomstandigheden de afgelopen twintig jaar aanzienlijk zijn verbeterd. Vroeger kon je de andere kant daarvan nauwelijks zien de straat op vanwege de smog, terwijl je nu de blauwe lucht weer kunt zien."

Op kantoor is de sfeer ronduit gezellig. 'Hier werken veel creatievelingen, die soms te laat komen. Dus?" Fotografie: Roger Neve voor het FD

Die blauwe lucht moet je ook vaak zien als je fietst. Maakt u lange uren?  'Voor New Yorkse begrippen helemaal niet. Ik ben rond tien uur op kantoor en ga rond zes uur naar huis. En in het weekend werk ik niet.'

Wat doe jij aan ontspanning? "Fietsen van en naar mijn werk, over een breed pad langs de Hudson, waar je alleen maar fietsers en wandelaars ziet. Ideaal om mijn hoofd leeg te maken. Daarnaast speel ik elke dag schaak. Ik ben lid van een schaakclub en speel wedstrijden. Ook speel ik wedstrijden." Reizen vind ik ontspannend, dus dat past goed bij onze aanwezigheid op beurzen. Naast de beurs in New York bezoek ik zelf nog de beurzen in Parijs, Atlanta en Las Vegas. En vaak ook die in Tokio, Sydney en Londen."

U bent nu 65. Hoe ziet u de toekomst? 'Ik vind het werk nog steeds erg leuk, dus ik ben niet van plan er snel mee te stoppen. Zeker niet helemaal. Dan wil ik iets liever geleidelijk afbouwen, zodat ik me alleen als adviseur met productontwikkeling bezig kan houden.' Even lijkt het alsof hij zichzelf betrapt: 'Eigenlijk bemoei ik me met alles. Dat moet ik nog een beetje afleren.'